Νέες  Συλλήψεις

 Από Αγνατιά, Σταγιάδες ήρθα στο χωριό να δω την οικογένειά μου. Μου λεν στο Μοναστήρι έχουν κρατουμένους και ρίχνουν ξύλο. Τρέχω. Στο προαύλιο του Μοναστηριού ήταν γεμάτο από αντάρτες και πολίτες, βλέπω τον Γαλάνη και Έγρυπο. Τον Δημήτριο και Γεώρ­γιο Αριτσέλη τους είχαν δε­μένους. Ούτε γεια σας δεν είπα. Λύνω τον Δημήτριο και Γεώργιο Δριτσέλη, δεν μου είπαν τίποτα γιατί τους λύνω. Τον δε Πούλιο τον είχαν δεμένο, χτυ­πημένο. Χτυπημένοι ήταν και Δριτσελαίοι, έρχεται κοντά μου ο Γαλάνης.

-Δεν μας είπες ούτε ένα γεια σου ρε Μήτσιο.

- Βρε Κωστάκη τόσες φορές τα είπαμε. Βαρέθηκα πια τώρα κάμε ότι κατα­λαβαίνεις.

- Σε εσένα δεν τολμά ο Έγρυπος αλλά κοίταξε να σώσεις τον κου­νιάδο σου.

- Γιατί Κώστα τι έκαμε; Πες στον Πούλιο να στα πει.

Λέγω στον Πούλιο, τι είπες για τον Παπαγιαννούλη;

- Πήγαμε μία ημέρα να κόψουμε ξύλα, εδώ χαμηλά στο ρέμα και μου λέγει Πούλιο, κάμε υπομονή κάμε ότι σου λεν θα έρθουν οι Άγγλοι και θα δεις που θα παν αυτοί.

Λέγω τον Πούλιο, έχεις πολύ μίσος με την οικογένεια αυτήν, δεν χόρ­τασες αχάριστε, τον πατέρα σου τον έστειλες μέσα στους Ιταλούς, βρωμερέ.

Φωνάζει τον Γαλάνη. Ο Γαλάνης με φοβερίζει. Έρχεται ο Γαλάνης, τι θέλεις;

-Ο Μήτσιος με φοβερίζει επειδή λέγω για τον κουνιάδο του.

- Καλά σε κάμει, του λέγει. 

- Ξέρεις τι έχει κάμει τον πατέρα του κουνιάδου μου; Το '42 με τους Ιταλούς με τον Σορενόβα τον έκλεισε 10 ημέρες φυλακή και κινδύ­νεψε να τον σκο­τώσουν. Αυτό το κάθαρμα το ξέρω.

Φέρανε και από το Κακοπλεύρι τον Στέργιο Μάνθο και Βασίλειον Μπρού­τσον, απελύθησαν αμέσως. Αλλά ο Βασ. Μπρούτσος θέλει να παρουσιάσει πως ταλαιπωρήθηκε. Γιατί όταν με ρώτησε γιατί μας φέ­ρανε εδώ, εγώ του λέγω δεν έχω ιδέαν και ούτε είχα ιδέαν. Εγώ ήμουν σε άλλη περιφέρεια. Ότι έκαμα το έκαμα διότι βρισκόμουν Κακο­πλεύρι Σταγιάδες. Επειδή η περιφέ­ρειά μου ήταν Γερμανοκρατού­μενη. Όσον τους Αγνατιώτες τόσον και τους Κακοπλευρίτες, αφέθη­σαν ελεύθεροι.  Κράτησαν τον Πούλιο.

Βγήκα στο χωριό λέω του Παπαγιάννη και τον πατέρα του Πούλιου Χρήστον θα κατορθώσετε να πείτε στον Πούλιο όταν ξεκινήσουν να φύγουν και τον πάρουν μαζί τους, ο Πούλιος να καθίσει κάτω και να πει δεν μπορώ να βα­δίσω. Να κάμει τον ψόφιο. Εδώ δεν μπορούν να τον εκτελέσουν, αν τον πά­ρουν μαζί τους θα τον εκτελέσουν.

Το τι έκαμαν δεν γνωρίζω εγώ. Το βράδυ έφευγα για Κακοπλεύρι.

 Θέμα  Δ.  Καραμήτρου  εκ  Κορυδαλλού

  Ο Δημήτριος Καραμήτρος γραμματεύς της κοινότητας Κορυ­δαλλού ήταν της επιτροπής τροφίμων του Ερυθρού Σταυρού. Τον κα­τήγγειλαν οι κάτοικοι του χωριού ότι κρατούσε τρόφιμα ζάχαρη, αλεύρι, ιματισμό κ.λ.π.. Ειδοποιούμε τους κατοίκους όσοι έχουν πα­ράπονο να βγουν στην θέση Φο­νικά μεταξύ Κακοπλεύρι - Κορυ­δαλλό. Ειδοποιήθηκε και ο Δημ. Καραμή­τρος. Θυμάμαι μέρα Κυριακή μήνας Αύγουστος. Ήρθαν περί τα 30 άτομα.

Τους λέγω, πρώτον τον Καραμήτρο, εδώ σε κατηγορεί το χωριό ότι από τα τρόφιμα που διανέμεις κρατάς από το δικαίωμά τους. Είναι αλήθεια;

- Κρατούμε μία ποσότητα από κάθε άτομο για τα έξοδα της επιτροπής και για άλλες ανάγκες.

- Για τα έξοδα που λες σου τα πληρώνουμε σε λεπτά. Ενώ τα τρόφιμα τα κρατάτε και εσύ είσαι υπεύθυνος. Άλλες οικογένειες όταν μπήκαν οι Γερμα­νοί δεν επέστρεψαν αλλά στην κατάσταση υπάρχουν και τα τρόφιμα τα παίρνατε χωρίς φυσικά να τα δίνετε.

Τους απαντά, ότι πρέπει να έρθετε στο χωριό να μείνετε για να παίρ­νετε.

Έγινε πανδαιμόνιο διαμαρτυρίας. Εμένα με κρατάς κάθε φορά τόσο ζάχαρη, τόσο αλεύρι, κονσέρβες. Πολλά, πότε τα έλεγαν ελληνικά πότε βλάχικα. Ο δε Καραμήτρος δε μπορούσε να τους απαντήσει. Οι άλλοι ήταν 30 και αυτός μόνος του. Εμείς τους αφήσαμε και παρακο­λουθούσαμε τη συζήτηση.

Το μεσημέρι το βάλανε στο φαγητό. Είχαν διάφορα φαγητά μας έδω­σαν και εμάς. Με ρωτούσαν τα παιδιά τι θα τον κάνουμε; Αυτός είναι για σκότωμα.

 Μην ανησυχείτε. Αν τον σκοτώσουμε, εύκολα, αλλά θα πάθει ζημιά το χω­ριό. Διότι αυτός κάθε μέρα βρίσκεται στα Γερμανικά φυλάκια και αν λείψει και το μάθουν οι Γερμανοί θα συλλάβουν κατοίκους και θα τους σκοτώ­σουν. Προσέχετε τους λέω. Οι χωριανοί δεν γνωρίζουν τι κάμουν, αλλά εμείς πρέπει να τα μετρήσουμε τα πράγματα μα μη πάρουμε το χωριό στο λαιμό μας για ένα Καραμήτρο. Αργότερα θα σας πω εγώ πως σκέπτομαι.

Για να φύγουν για το χωριό τους έπρεπε να νυχτώσει να μην τους πιάσουν οι Γερμανοί και τους θεωρήσουν ότι έχουν επαφή  με τους αντάρτες. Ο ήλιος έπεσε στο βουνό.

Καλώ τα παιδιά πιο πέρα για να μην μας ακούν. Τους λέγω η από­φαση η δική μου είναι αυτή. Θα πάτε και θα πείτε ότι θα πάρουμε τον Καραμήτρο και θα τον εκτελέσουμε στο  σταυροδρόμι για να περνάει ο κόσμος και να τον βλέπει. Εσείς θα τον πάρετε δήθεν για εκτέλεση. Τότε θα δείτε αυτούς να πιαστούν αναμεταξύ τους διότι δεν θέλουν να εκτελεστεί γιατί θα έχουν συνέπειες. Τελείωσα με τα παιδιά, γυρί­σαμε.

Τους λέγω από την πλευρά μας βγάλαμε την απόφαση. Ο Καραμήτρος θα εκτελεστεί να τον χαιρετήσετε δεν τον ξαναβλέπετε. Ο δε Καραμή­τρος έγινε κερί. Τον βουτάν τα παιδιά στα χέρια και τους λέγω θα τον εκτελέσετε στο σταυροδρόμι. Λέγω για σας κάνω τη χάρη αφού τόσο πολύ το θέλετε. Το χατίρι σας έγινε. Είχε πια νυχτώσει. Προχώρησαν τα παιδιά. Εγώ από πίσω. Αυτοί πανικοβλήθηκαν αναμεταξύ τους να μαλώνουν. Ξεκινούν μερικοί κοντά μας. Θυμάμαι τον Χρήστο Τσαμα­γιάννη,

- Καπετάνιε σώσε μας καταστρεφόμαστε, δεν είναι να γυρίσουμε στο χωριό, έχει μία μάνα, άμα δει πως δεν φάνηκε το παιδί της θα πηγαί­νει στους Γερ­μανούς και θα μας σκοτώσουν τις οικογένειες.

Ένας ένας μαζεύτηκαν όλοι και παρακαλούσαν να τον απολύσω. Τους λέγω:

-Ε! μωροί, να που είμαι εγώ και σκέφτηκα τις συνέπειες που θα έχετε, εάν ήταν άλλος τι θα κάματε; Σας δοκίμασα δεν τον πήρα για σκό­τωμα και εσείς να το θέλατε εγώ θα τον απολούσα για το δικό σας συμφέρον και του χω­ριού.

Φωνάζω τα παιδιά γυρίστε τον πίσω. Του λέγω του Καραμήτρου, αυτό το λίγο που σου έγινε να σου γίνει μάθημα.

 Θέμα  ιδίου  χωριού  «Κορυδαλλού»

 1ος Γεώργιος Γκέου, 2ος Γεώργιου Ζηγολάνης, 3ος Τζάνης. Μου καταγ­γέλλουν ότι οι παραπάνω με την επιδρομή των Γερμανών  (που γράφω για την υπόθεση Τσαναίων) τους έχουν πάρει οι Γερμανοί με τα ζώα στα χωριά Κρανιά, Κηπυργιό, Πριόνια κ.λ.π. βρήκαν και αυτοί την ευκαιρία να πάρουν προίκες των κοριτσιών, φορτία επτά.

 Πηγαίνουμε νύχτα στο χωριό τους και τους πιάνουμε. Τότε το τμήμα το είχαμε Σταγιάδες.

Τους λέγω ότι όλοι κάμουμε παραπτώματα, λάθη ίσως εσείς επειδή οι Γερ­μανοί καίγανε τα σπίτια να θελήσατε να σώσετε όσα μπορέσατε από προικιά κοριτσιών καλά κάνατε, αλλά δεν κάματε καλά που δεν μας τα παραδώσατε. Και εφόσον μας τα παραδώσετε δεν έχετε να πά­θετε τίποτα.

Ο Γεώργιος Γκέος ήταν θείος τους Βαγγέλη Αγγέλη. Ο Βαγγέλης είχε πάει στην πολιτοφυλακή στην Κλεινοβό Καλ/κας και δεν ήταν στο χωριό.

Αυτοί άρχισαν να διαμαρτύρονται. Ψέματα καπετάνιε, δεν έχουμε τί­ποτα άδικα μας κατηγορούν. Έκαμα το παν ολόκληρη την ημέρα στά­θηκε αδύ­νατο να τους βγάλω λέξη. Το βράδυ τους δώσαμε φαγητό. Έφαγαν όχι καλά. Τους φέραμε ρούχα να σκεπαστούν.

Λέγω στα παιδιά, προσέξετε τι θα κάμουμε. θα κοιμηθούν έξω από το σχο­λείο, θα βάλουμε σκοπούς. Εάν δείτε να κοιμούνται ήσυχοι μπορεί να μην έχουν τίποτε. Εάν είναι ένοχοι θα προσπαθήσουν να δραπε­τεύσουν. Δεν πρέπει να καταλάβουν ότι τους φυλάγουμε. Θα πιάστε τα δέντρα στη σκιά. Εάν δείτε πως θέλουν να φύγουν μην πυροβολή­σετε αλλά να βηχήσετε να προλάβετε προτού το βάλουν στα πόδια.

Ώρα δύο μεσάνυχτα όπως ήταν σειρά οι τρεις ο Γεώργιος Γκέος ήταν στην μέση σηκώνεται καθούμενος γυρίζει το κεφάλι δεν βλέπει τί­ποτα. Σκουντάει και τους άλλους σηκώνονται, έτοιμοι προς άλμα. Βηχά ο πρώτος σκοπός βηχά ο δεύτερος, πέφτουν κάτω από το σκέ­πασμα. Ο δε Γ.Γκέος θείος του Βαγγέλη, ήταν πιο δραστήριος από τους άλλους, όλο και το κεφάλι το σή­κωνε. Ξημέρωσε. Μου λεν’ τα παιδιά "το και το".

-Καλά τους λέγω γιατί θέλατε να φύγετε;

Λέγει ο Γκέος φοβόμαστε μήπως μας σκοτώσεις.

-Πως θα σας σκοτώσει. Θα σκοτωθείτε μόνον όταν δεν παραδώσετε τα πράγματα.

-Είμαστε άδικα καπετάνιε δεν έχουμε τίποτα και άρχισαν να ψευτο­κλαίνε.

Άρνηση τελεία, τους παίρνω έναν έναν τίποτε. Τους απομόνωσα χω­ριστά την άλλη ήμερα τα ίδια τίποτε. Το βράδυ απολάω τον Τζάνη. Την άλλη ημέρα τους φέρνω.

Με ερωτάν ο Γκέος που είναι ο Τζάνης;

-Τον απέλυσα διότι μαρτύρησε. Τώρα μαρτυράτε και εσείς να σας απολύσω.

Δεν το πίστεψε. Δεν έχουμε τίποτα.

Λέγω στα παιδιά πρέπει να ξαναπιάσουμε τον Τζάνη πάτε δυο και φέρτε τον εδώ. Πήγαν νύχτα τα παιδιά το πρωί τον φέρανε. Παρ όλα που τον είπαν τα παιδιά ότι οι άλλοι μαρτύρησαν, αυτός τίποτε.

Τα πράγματα δύσκολα. Λέγω στα παιδιά, θα πάμε να πάρουμε τις γυ­ναίκες. Πηγαίνετε. Δέκα άλλοι να φυλάγετε και άλλοι να πάτε στα σπίτια να τις συλλάβετε.

Το πρωί τις φέρανε. Τους άνδρες τους είχα απομονωμένους. Λέγω στις γυ­ναίκες:

-Σας έφερα εδώ γιατί δεν έχω εμπιστοσύνη στους άνδρες σας, όχι μό­νον δεν μας σεβάστηκαν αλλά μας βρίζουν κιόλας. Προτιμούσαν να σκοτωθούν παρά να παραδώσουν τα πράγματα.

Οι γυναίκες με τους άνδρες δεν τους έφερα σε επαφή. Τι να κάμω δύ­σκολη η κατάσταση.

Λέω ένα άλλο, θα κάνουμε το τελευταίο, αν και αυτό δεν πιάσει θα τους απολύσω κουράστηκα. Θα συγκεντρώσετε 7-8 ζώα κοντά στο σπίτι του Μα­νόλη θα έχετε και τις γυναίκες, γιατί αυτοί δεν γνωρίζουν που φέραμε τις γυναίκες. Θα τους φέρω να δουν τις γυναίκες, ζώα, αγωγιάτες.

 Τους φέρνω στο γραφείο του σχολείου. Τους λέγω τι πρέπει να κάμω τώρα; Τώρα δεν γλιτώνετε παλιάνθρωποι με κουράσατε πέντε ημέρες, ορίστε βλέ­πετε αυτές είναι οι γυναίκες σας Έπρεπε να φέρω γυναίκες να μαρτυρήσουν. Καπετάνιε μου, θα τα παραδώσουμε μην μας σκο­τώνεις. Λυπήσου τα παιδιά μας, έφερα μια γυναίκα να ακούει τι λεν αυτοί. Μην μας σκοτώνεις θα τα παραδώσουμε.

- Βγες στην πόρτα και πες τις γυναίκες να τα παραδώσουν όλα.

Βγήκαν και είπαν πάτε παραδώστε τα ή δε μη όλους θα μας σκοτώ­σουν. Πήγαν τα φορτώσανε. Επτά φορτία τα φέρανε και αυτούς τους απέλυσα. Ειδοποίησα τα χωριά Κρανιά, Κηπυργιό, Πριόνια ήρθαν οι παθόντες άνδρες γυναίκες κοπέλες και πήραν ο καθένας τα δικά του.

 Θέμα  χωριό  «Τρυγώνας»

 Αθανάσιος  Παπαγιάννης  ιερεύς,  Γεώργιος Ρουστάνης πρόεδρος, Γρηγόριος Ρουστάνης ή Αμερικάνος, το χωριό ήταν υπό Γερμανική κατοχή.

Για να τους ψαρέψουν οι Γερμανοί, εάν έχουν επαφή με τους αντάρτες καλούν τους παραπάνω. Τους λένε ότι εμείς θέλουμε να πα­ραδοθούμε, εάν όμως μπορείτε να πέσουμε σε χέρια καλά. Το έχαψαν οι μακαρίτες. Έχουμε τους λεν καλό άνθρωπο. Να τους ειδοποιήσετε να έρθουν. Αυτοί τρελάθη­καν από χαρά. Με ειδοποιούν να πάω.  Συ­ναντηθήκαμε έξω από το χωριό. Μου λεν με μεγάλη χαρά το νέο ότι οι Γερμανοί θέλουν να παραδοθούν σή­μερα το βράδυ, νύχτα.

Τους ερωτώ μήπως σας κάνουν καμιά μπλόφα;

-Όχι Μήτσιο, μου λέγει ο παπάς, θα παραδoθούν.

Με ένα παιδί στέλνω ένα γράμμα μου στο Κηπυργιό στον ταγματάρχη Φουρκιώτη. Του γράφω τα καθέκαστα. Επειδή δεν έχω μεγάλη δύ­ναμη πα­ρακαλώ πάρτε άνδρες και ελάτε και εσείς. Βρίσκομαι ένα χι­λιόμετρο από τα φυλάκια, οι Γερμανοί μας βλέπουν. Εμείς τους βλέ­παμε τις κινήσεις. Κατε­βαίνει ο πρόεδρος τους λέγει ότι όλα είναι έτοιμα. Γυρίζει. Θα παραδοθούν σε δυο τρεις ώρες, περνάν οι ώρες τίποτε. Το απόγευμα φτάνει ο Φουρκιώ­της.

- Τι γίνεται, μου λέγει;

- Δεν βλέπω κινήσεις μήπως τους δοκιμάζουν. Τους είπαν ψέματα για να δουν αν έχουν επαφή με τους αντάρτες.

-Τέτοιο πράγμα είναι, μου λέει.

 Τους καλούμε τους λέει ο Φουρκιώτης, πες τι ακριβώς σας είπαν.

 Είπε ο παπάς έτσι κι έτσι.

Τους λέγει ο Φουρκιώτης:

- Εκείνο που έχω να σας πω είναι να μην ξαναγυρίζετε στο χωριό θα σας σκοτώσουν, προπαγάνδα σας έπαιξαν.

Όχι αυτοί επιμένουν μετά πεποιθήσεως, θα παραδοθούν. Έπαιρνε να βρα­διάσει, μου λέει ο Φουρκιώτης, δεν παραδίδονται.

Έγινε φεύγω, εσύ κάθισε μέχρι που να βραδιάσει και μη τους αφήνεις να παν στο χωριό θα τους σκοτώσουν. Πήρε η νύχτα τους λέγω θα σας πάρω μαζί μου, δε θα κατεβείτε στο χωριό θα σας σκοτώσουν. Αυτοί ανένδοτοι. Εάν δεν πάμε μπορεί να μας κάμουν κακό στις οικο­γένειες.

 Εκείνο που θα έπρεπε εγώ να κάμω ήταν να τους πω δεν σας αφήνω, είστε κρατούμενοι, να μην τους αφήσω. Τους άφησα μόλις πήγαν στο χωριό τους έπιασαν οι Γερμανοί και τους εκτέλεσαν και τους τρεις. 

Θέμα ιερέα Παπαγιάννη - Κουτσούφλιανη 

Έκαμα μία επίσκεψη στα χωριά Κουτσούφλιανη Μαλακάσι. Κοντά στο χωριό  Μαλακάσι  ειδοποίησα  ορισμένους  κατοίκους  του  χωριού Κου­τσούφλιανη στο σημείο που τους όρισα, για να πάρω ορι­σμένες πληροφο­ρίες τόσο για τους Γερμανούς όσο και για δικά τους προβλήματα. Από το χωριό Κουτσούφλιανη βγήκαν περί τα τριάντα άτομα οι υπεύθυνοι του ΕΑΜ και οι αντίπαλοι. Ο Χρήστος Παπαγιάν­νης παιδί του παπά, υπεύθυνος του ΕΑΜ, ο Ιωάννης Κουτηλέκος, Γε­ώργιος Μαλακασιώτης, Νίκος Πάλλας γραμματεύς της κοινότητας, ο πρόεδρος Αναστ.. Παπαδημητρίου και άλλοι. Μου κάμανε πολλά πα­ράπονα για τους Γεώργιο Ζιώγο, Μουχίκα Κων/νο, ότι τους κυνηγάν και ότι δεν τους επιτρέπουν να βγουν έξω από το χωριό και τους ονο­μάζουν λεγεωνάριους κ.λ.π. Διαπίστωσα ότι είχαν προηγούμενα όσο ο Ζιώγος τόσο και ο Μουχίκος, όχι ότι ήταν άνθρωποι του αγώνα αλλά μάλλον οι εχθροί του αγώνα. Ήθελε πάση θυσία να εκδικηθεί τους αντιπά­λους του, βρίσκοντας την ευκαιρία ότι όσοι από αυτούς που αναφέρω ήταν Γερμανόφιλοι, ότι αυτοί δεν άφηναν να βγουν αντάρ­τες ότι αυτοί δεν επέ­τρεπαν να δώσουν τρόφιμα κ.λ.π. Δηλαδή, κατά­λαβα μόλις οι Γερμανοί φύ­γουν θα πέσει πελέκι.

Παρακάτω θα βεβαιωθείτε δια το ποιόν των ανθρώπων αυτών.

Τους είπα όσοι είστε εδώ, αν κανένας έχει παράπονα και οτιδήποτε θέλετε μπορείτε να μιλήσετε ελεύθερα να πείτε.

Ένας Σίτας ήθελε κάτι να πει αλλά φοβόταν, τον πίεζαν, του λεν πή­γαινε μην φοβάσαι, είναι καλός. Μου λέγει ο Κουτηλέκος, κάποιος θέλει να σου πει αλλά φοβάται. Πες του λέγω γιατί φοβάται; Ήρθε.

Μου λέγει, εγώ με τον υπεύθυνο του ΕΑΜ Χρήστον Παπαγιάννην κά­ναμε μία αλλαγή τα ζώα γιατί αγόρασα ένα ζώο μουλάρι για το χω­ράφι και δεν πήγαινε στο χωράφι. Μου λέγει ο Παπαγιάννης να κά­νουμε τράμπα δηλαδή αλλαγή, με τη συμφωνία, αν δεν πηγαίνει στο χωράφι θα πάρουμε ο καθένας το δικό του. Έγινε η αλλαγή αλλά το ζώο του δεν πηγαίνει στο χωράφι, εκτός αυτού είναι και μεγάλο στα χρόνια.

Τον ερωτώ, στην συμφωνία που κάνατε υπήρχε κανένας να τα ακούει τι λέ­γατε;

-Ήταν και άλλοι.

-Φέρε μου έναν.

Έφερε έναν. Μου είπε εκείνος αυτή η συμφωνία είναι. Καλώ τον Πα­πα­γιάννη:

-Τι έχετε Χρήστο με τον πατριώτη σου;

Εκείνος μου τα έλεγε αλλιώς. Τσακώθηκαν αναμεταξύ τους, παρακο­λου­θούσα. Το συμπέρασμα που έβγαλα ήταν ότι είχε ο Σίτας δίκιο. Λέγω στον Παπαγιάννη:

- Χρήστο δώσε το ζώο του και να μην ανοίγουμε πληγές εσύ το ζώο του και αυτός το ζώο του, δεν έχεις να χάσεις τίποτε.

- Εγώ να σου δώσω το ζώο; αδύνατον ας άνοιγε τα μάτια του.

- Ε! Χρήστο, όχι ας άνοιγε τα μάτια του, και εφόσον δεν τα άνοιξε εμείς πρέπει να τον αδικήσουμε. -Το ζώο δεν το δίνω.

- Τώρα Χρήστο με εξαναγκάζεις να σου πω πως το ζώο θα το δώσεις. Εάν δεν το δώσεις εσύ θα το δώσω εγώ.

-Θα πάω μου λέει στο χωριό να στείλω τον πατέρα μου.

Ήρθε ο πατέρας του παπά. Ήρθε με ένα αγριεμένο ύφος και ρωτά ποιος εί­ναι αυτός ο καπετάνιος; Του είπαν τα παιδιά αυτός είναι. Με ερωτά:

- Δεν μου λες καπετάνιε, τι είπες στο γιο μου;

- Ότι του είπα σου τα είπε.

- Εμείς που θυσιάσαμε τα πάντα για τον αγώνα και αυτοί δεν προσέ­φεραν τίποτα έχουν μούτρα να μιλάν, το ζώο δεν το δίνω.

- Άκουσε με παπά, εάν προσφέρουν στον αγώνα ή δεν προσφέρουν άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Όχι παπά μου, επειδή αναλάβαμε πό­στα για να καρ­πωθούμε ατομικά συμφέροντα. Το ζώο θα το δώσεις.

- Δεν το δίνω.

- Θα το δώσεις.

- Δεν το δίνω σου λέω και κάμε ότι θέλεις.

Λέγω στα παιδιά πάρτε τον και κλείστε τον σε ένα υπόγειο μέσα και θα τον πάρουμε συνοδεία και  θα τον  στείλω στο Αρχηγείο. Όλοι όσοι παρευρί­σκονταν εκεί σταμάτησαν με έκπληξη.

 Μα τον υπεύθυνο του ΕΑΜ να τον κλείσει μέσα. Άρχισαν να ψιθυρί­ζουν βλάχικα. Έμεινε περίπου δύο ώρες μέσα. Φωνάζει τον σκοπό πες στον Κα­πετάνιο να με βγάλει και θα το δώσω. Είπα βγάλτε τον και φέρτε τον. Τον έφεραν.

Μου λέγει, λοιπόν καπετάνιε δεν σεβάστηκες εμένα αλλά ούτε το ράσο δεν το σεβάστηκες.

- Εσύ πρώτα που το φοράς, για την αδικία του φτωχού ανθρώπου, να του κρατάς το ζώο; Τώρα τι θέλεις, του λέγω, θα παραδώσεις το ζώο;

- Θα το δώσω.

- Δώσε μία υπεύθυνη δήλωση, υπέγραψε τη δήλωση.

Το ζώο το παρέδωσε. Αυτήν την ενέργεια που έκαμα ανακουφίστηκε όλο το χωριό διότι διοικούσαν δικτατορικά το χωριό, ο δε Χρήστος Παπαγιάννης ήταν γαμπρός του Ζιώγου.

Είχα  πάρει  εντολή να έρθω σε επαφή  με τα  χωριά  που ήταν Γερμα­νοκρατούμενα πως επικρατούν οι συνθήκες χωριστά στο κάθε χωριό και να αναφέρω. Από Κερασιά Μουργκάνη, Ορθοβούνι, Τρυ­γώνα, Πεύκη, Κορυ­δαλλό, Κουτσούφλιανη, Μαλακάσι. Ο φόβος επι­κρατούσε σε δύο, στο χω­ριό Κερασιά,  Μουργκάνι όχι και  τόσο σο­βαρά όσο  το χωριό Κουτσού­φλιανη τα δε άλλα χωριά επικρατούσε κατανόηση μεταξύ αριστερών και δεξιών. Κάναμε την αναφορά, εκ­θέσαμε όλη την κατάσταση, μπορεί να αναρωτηθείτε με τέτοιες γραμματικές γνώσεις που είχα πως τα έβγαλα πέρα; Είχα παιδιά του Γυμνασίου και συμβουλευόμουν από διάφορους μορφωμέ­νους - όπως ο Χανιώτης Δάσκαλος, παπάς Μπατσιογιάννης, Νομικούς κ.λ.π.

 Κάναμε την έκθεση την στείλαμε στο Αρχηγείο. Παίρνουμε την απά­ντηση. Οι Γερμανοί, πλησιάζει ο καιρός, να φύγουν. Εσύ με τους άν­δρες σου θα πρέπει να μπεις πρώτος στο χωριό Κουτσούφλιανη με το τελευταίο πόδι των Γερμανών θα πατήσει το δικό σου. Φυσικά επειδή δεν τους θυμά­μαι όλους, πόσοι κρατούμενοι πέρασαν από τα χέρια μου τόσο από την πε­ριφέρειά μας όσο και από την περιφέρεια των Γρεβενών, ο δε Φουρκιώτης για ένα διάστημα τους έστελνε σε μένα ως και από το Μαναχήτι του Ζαλώ­βου - ούτε κανείς κακοποιήθηκε και όλοι πήγαν στα σπίτια τους. Πολλοί το ομολογούν και αναφέρουν το όνομά μου.

---